Proces odpieluchowania dziecka to duże wyzwanie dla rodziców. Aby nauczyć maluszka załatwiać swoje potrzeby do nocnika trzeba przejść pewien proces. Dla niektórych opiekunów będzie on szybki i bezbolesny, a dla innych może okazać się żmudny i uciążliwy. Należy pamiętać, że każde dziecko jest inne i rozwija się w swoim, indywidualnym tempie. Dlatego też, nie możemy konkretnie określić w jakim wieku należy uczyć dziecka siusiania do nocnika. U jednych dzieci odbędzie się to w wieku 15 miesięcy, u innych dopiero po ukończeniu dwóch lat. Wszystko zależy od tego jak rozwija się dziecko i na jakim jest etapie poznawania swojego ciała.
Należy obserwować swoją pociechę i wychwycić moment, w którym dziecko zaczyna reagować np. na przemoczonego pampersa albo zaczyna być świadome tego, że będzie robić kupę i w tym celu udaję się w zaciszne miejsce np. pod stół lub za drzwi. Dziecko musi poznać i zrozumieć funkcjonowanie swojego ciała, tylko wtedy świadomie zacznie korzystać z nocnika.Kiedy wychwycimy moment, w którym dziecko reaguje na to co znajduje się w jego pampersie możemy rozpocząć proces nauki czystości.
Jako, że ja sama (już po raz drugi) jestem na etapie nauki mojego dziecka sikania do nocnika, pomyślałam że podzielę się z wami kilkoma wskazówkami, które mogą wam pomóc 🙂
Krok pierwszy. Zakup nocnika.
Rynek oferuje nam ogromny wybór nocników. Możemy zakupić prosty i klasyczny lub mega wypasiony, taki który będzie klaskał i śpiewał kiedy dziecko do nie niego coś zrobi. To jaki nocnik wybierzecie, zależy tylko od waszych upodobań i możliwości finansowych. Nie ma żadnych reguł, które potwierdzają, że dzieci wolą taki a nie inny nocnik.
Krok drugi. Polubienie nowej zabawki.
Nocnik stawiamy w łatwo dostępnym dla dziecka miejscu. Nie koniecznie musi to być toaleta. W pierwszym etapie chodzi o przyzwyczajenie dziecka do nowego przedmiotu. Musimy mu pozwolić zapoznać się i polubić nocnik. Dziecko z pewnością wymyśli kilka nowych funkcji dla nocnika. Może w nim umieszczać swoje zabawki, przesuwać w inne miejsca lub włączać muzykę, jeśli ten posiada taką funkcję. Ważne jest, aby pozwolić dziecku na taką zabawę. Ma to na celu polubienie nowego przedmiotu, tak aby skojarzenia z nim związane były pozytywne.
Ważne!
Nie sadzaj dziecka na nocnik na siłę. Jeśli dziecko płacze lub daje sygnały, że nie chce korzystać z nocnika, nie naciskaj. Bardzo łatwo jest zniechęcić malucha do nauki sikania, co później trudno odkręcić. Stres jaki zostanie wywołany taką sytuacją może zablokować proces wydalania przez malca.
Krok trzeci. Sadzamy dziecko na nocnik.
Dziecko możemy posadzić na nocnik na przykład rano po przebudzeniu. Istnieje duża szansa, że tak jak dorosły, maluch będzie nie wypróżniony. Pierwsze oddawanie moczu do nocnika z pewnością odbędzie się nieświadomie, ale warto wtedy pokazać dziecku co właśnie zrobił i pochwalić go za to. Należy uważać, aby nie sadzać dziecka zbyt często na nocniku, nie powinniśmy także co chwilę pytać czy nie chce zrobić siusiu. W taki sposób możemy zniechęcić dziecko i osiągnąć odwrotny efekt.
Krok czwarty. Bez pieluszki.
Kiedy dziecko oswoi się z nocnikiem i uda mu się już do niego oddać swoje potrzeby, możemy zastosować metodę znaną od pokoleń i ściągnąć maluchowi pieluszkę. Kiedy dziecko kilkukrotnie zmoczy swoje spodnie, uświadomi sobie proces oddawania moczu i połączy go z potrzebą korzystania z nocnika.
Krok piąty. Cierpliwość i konsekwencja.
Przy nauce korzystania z nocnika należy być konsekwentnym i powtarzać założone czynności. Trzeba przy tym zachować spokój i mieć duże pokłady cierpliwości. Należy pamiętać, że ten proces musi kojarzyć się dziecku z czymś miłym i przyjemnym. Jeśli dziecko zobaczy, że rodzice są zdenerwowani może bardzo szybko źle odebrać sygnał i spowolnić proces nauki.
Krok szósty. To nie ten nocnik.
Jeśli dziecko przez dłuższy czas nie akceptuje nocnika, warto kupić inny. Na przykład taki grający lub odwrotnie, jeśli zakupiony nocnik jest tym „mega wypasionym”, to warto spróbować kupić ten najzwyklejszy. Dzieci różnie reagują na nowe przedmioty. Znam również przypadki, kiedy dziecko całkowicie nie zaakceptowało nocnika, ale za to świetnie sprawdziła się nakładka na toaletę. Także, należy dać dziecku czas na oswojenie się z nowym przedmiotem, ale jeśli proces ten odbywa się zbyt długo warto poszukać alternatyw. Jednym ze sposobów jest także zakup nocnika wraz z dzieckiem, tak aby samo wybrało sobie ten który jemu się podoba. Dwulatek potrafi już mieć własne zdanie i przekazać je światu.
Krok siódmy. Brak efektów.
Jeśli proces nauki czystości odbywa się bardzo opornie i nie przynosi żadnych efektów, należy odłożyć go w czasie. Poczekać miesiąc lub dwa i ponownie wrócić do tematu. Być może dziecko nie jest jeszcze gotowe na zrezygnowanie z pieluszki. Czasami kilkutygodniowa przerwa w nauce może zdziałać cuda. Warto wtedy zostawić nocnik w dostępnym dla dziecka miejscu. Być może ono samo podejmie się działania.
Moja pierwsza córka bardzo szybko przeszła proces odpieluchowania. Miała śliczny grający nocnik, który stał w korytarzu, gdzie był łatwo dostępny. Nauka sikania do nocnika, wydawała mi się prosta i przyjemna. Przy mojej drugiej córce dopiero rozpoczynamy przygodę z nauką czystości, ale już się boję jak to będzie. Z Jagodą wszystko jest jakieś takie trudniejsze (zasada drugiego dziecka!). No nic, do tej pory moja córa zdążyła już oswoić się z nocnikiem. Przez jakiś czas traktowała go jak schowek na zabawki. Teraz zaczynamy krok czwarty! Trzymajcie kciuki za mnie, a ja trzymam za Was. Powodzenia 🙂
PS. Podzielcie się waszymi doświadczeniami w tym temacie. A może zdarzyło się wam coś śmiesznego podczas nauki czystości waszych pociech?! Dajcie nam znać komentarzu 🙂
